स्तोत्रसंहिता 49

Marathi Bible: Easy-to-Read Version

⁵ संकटे आली तर मला भीती का वाटावी?
    दुष्टांनी मला घेरले आणि सापळ्यात अडकवले तर मी का घाबरु?
⁶ काही लोकांना वाटते की त्यांची सत्ता
    आणि संपत्ती त्यांचे रक्षण करील परंतु ते लोक मूर्ख आहेत.
⁷ कुणीही मानवी मित्र तुम्हाला वाचवू शकणार नाही
    आणि तुम्ही देवाला लाच देऊ शकत नाही.
⁸ स्वःतचे आयुष्य कायमचे विकत घेण्याइतका पैसा कुणाकडेच नसतो.
    सदैव जिवंत राहाण्याचा हक्क विकत घेण्याइतका.
⁹ पैसा कुणाकडेच नसतो व शरीर थडग्यात कुजू नये
    म्हणून ते वाचविण्यासाठी ही कुणाकडे पैसे नसतात.
¹⁰ शहाणी माणसेही मूर्ख लोकांसारखीच मरतात.
    आणि इतर लोक त्यांची सर्व संपत्ती घेतात.
¹¹ थडगे हेच सर्वांचे सर्वकाळचे नवीन घर असते.
    आणि त्यांच्याकडे किती जमीन आहे यामुळे त्यात काहीही फरक पडत नाही.
¹² श्रीमंत लोक सर्वकाळ जगू शकत नाहीत.
    ते प्राण्यासारखेच मरतात.
¹³ आपल्या संपत्तीवर भरंवसा ठेवणाऱ्या
    अशामूर्ख लोकांचे असेच होते.
¹⁴ ते लोक मेंढ्यांप्रमाणे आहेत.
    थडगे त्यांची लेखणी आहे.
मरण त्यांचा मेंढपाळ आहे.
    एका सकाळी त्यांच्या शरीराचा थडग्यात नाश होईल आणि ते कुजेल तेव्हा चांगले लोक आनंद करतील.

¹⁵ परंतु देव किंमत चुकवून माझा जीव वाचवेल.
    तो मला थडग्याच्या सामर्थ्यापासून वाचवेल.

¹⁶ लोक केवळ श्रीमंत आहेत म्हणून त्यांची भीती बाळगू नकोस.
    लोकांकडे मोठी, वैभवशाली घरे आहेत म्हणून त्यांची भीती बाळगू नकोस.
¹⁷ ते लोक मरतील तेव्हा एकही गोष्ट बरोबर घेऊन जाणार नाहीत.
    या सुंदर वस्तूपैकी एकही वस्तू ते बरोबर नेणार नाहीत.
¹⁸ आपल्या जीवनात आपण किती चांगल्या गोष्टी केल्या आहेत
    ह्याविषयी एखादी श्रीमंत व्यक्ति स्वत:चेच अभिनंदन करील व लोकही त्याची स्तुति करतील.
¹⁹ परंतु त्याला त्याच्या पूर्वजांकडे जाण्याची वेळ येईलच
    आणि नंतर तो दिवसाचा प्रकाश पुन्हा बघू शकणार नाही.
²⁰ लोक श्रीमंत असूनही समजू शकणार नाहीत.
    ते प्राण्यांप्रमाणेच मरण पावतील.