⁶ พวกเขาเทศนาดังนี้ว่า ‘จงหยุดเทศนา
    ไม่ควรมีใครกล่าวคำเทศนาเรื่องเหล่านี้
    ความอัปยศจะไม่เกิดขึ้นกับพวกเรา’
⁷ โอ พงศ์พันธุ์ของยาโคบเอ๋ย เจ้าควรจะพูดอย่างนี้กันหรือว่า
    ‘พระผู้เป็นเจ้าหมดความอดทนแล้วหรือ
    พระองค์กระทำสิ่งเหล่านี้หรือ’
คำพูดของเราไม่ทำให้เกิดผลดี
    กับคนที่ดำเนินชีวิตด้วยความเที่ยงธรรมหรือ
⁸ เมื่อไม่นานมานี้ ชนชาติของเรา
    ได้ลุกขึ้นสู้เหมือนกับว่าเป็นศัตรู
เจ้าริบเสื้อคลุมไปจากบรรดาผู้ที่เดินผ่านมา
    อย่างไม่ระวังตัว
    จากบรรดาผู้ที่กลับมาจากสงคราม
⁹ พวกเจ้าขับไล่บรรดาผู้หญิงของชนชาติของเราออกไปจากบ้านอันร่มรื่น
    ของพวกนาง
เจ้าเอาบารมีของเราไปจากลูกๆ
    ของพวกนางไปตลอดกาล
¹⁰ จงลุกขึ้นและไปให้พ้น
    เพราะนี่ไม่ใช่ที่พักของพวกเจ้า
เนื่องจากความเป็นมลทิน
    เจ้าจะถูกทำลายจนยับเยิน
¹¹ ถ้าคนใดคนหนึ่งดำเนินชีวิตด้วยการพูดอย่างลมๆ แล้งๆ และโป้ปดว่า
    ‘เราจะเทศนาเรื่องเหล้าองุ่นและสุราแก่เจ้า’
    เขาจะเป็นนักเทศน์ของชนชาตินี้
¹² โอ ยาโคบเอ๋ย เราจะรวบรวมพวกเจ้าทุกคนอย่างแน่นอน
    เราจะรวบรวมผู้ที่ยังมีชีวิตเหลืออยู่ของอิสราเอล
เราจะให้พวกเขาเข้ามาอยู่ด้วยกัน
    เหมือนแกะในคอก
เหมือนฝูงแกะในทุ่งหญ้า
    ผู้คนจำนวนมากส่งเสียงเอิกเกริก
¹³ ผู้ที่ทะลวงทางจะนำหน้าพวกเขาขึ้นไป
    จะพังประตู และออกไปทางนั้น
กษัตริย์ของพวกเขาจะเดินนำพวกเขาออกไป
    พระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้นำของพวกเขา”