โอ พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้า พระองค์ยิ่งใหญ่นัก
    พระองค์ทรงเครื่องด้วยความเรืองรองและความยิ่งใหญ่
² รัศมีสว่างเรืองรองอยู่โดยรอบดั่งเสื้อคลุมของพระองค์
    พระองค์คลี่ฟ้าสวรรค์ให้กว้างออกดั่งม่าน
³ พระองค์ตั้งคานสำหรับที่พำนักของพระองค์ไว้บนน้ำที่อยู่เบื้องบน
ใช้หมู่เมฆเป็นรถศึกของพระองค์
    พระองค์ดำเนินไปกับสายลม
⁴ พระองค์บันดาลให้ผู้ส่งข่าวของพระองค์เป็นดุจลม
    และให้ผู้รับใช้ของพระองค์เป็นดุจเปลวไฟ^[a]

⁵ พระองค์ตั้งแผ่นดินโลกบนฐานรากของมันเอง
    เพื่อไม่ให้เคลื่อนที่ได้จนชั่วกัปชั่วกัลป์
⁶ แล้วพระองค์ครอบคลุมมันด้วยน้ำลึกเสมือนเครื่องนุ่งห่ม
    และน้ำท่วมเทือกเขา
⁷ เมื่อพระองค์บอกห้าม น้ำก็ไหลพล่าน
    เมื่อเปล่งเป็นเสียงฟ้าร้อง มันก็เคลื่อนที่หนีไปโดยฉับพลัน
⁸ มันไหลท่วมเทือกเขา
    แล้วลดลงสู่หุบเขา
    อันเป็นที่ซึ่งพระองค์กำหนดให้มันอยู่
⁹ พระองค์จำกัดขอบเขตเพื่อไม่ให้มันผ่านไป
    มันจึงท่วมโลกอีกไม่ได้

¹⁰ พระองค์ปล่อยให้น้ำพุพลุ่งในหุบเขา
    มันไหลไปในระหว่างเนินเขา
¹¹ เป็นน้ำดื่มสำหรับสัตว์ป่าในทุ่ง
    แก้กระหายแก่พวกลาป่า
¹² นกในอากาศมีที่อาศัยได้ก็ด้วยน้ำพุ
    มันพากันส่งเสียงร้องอยู่ตามกิ่งไม้
¹³ พระองค์รดน้ำบนภูเขาจากที่พำนักเบื้องสูงของพระองค์
    แผ่นดินโลกชุ่มฉ่ำจากผลงานของพระองค์
¹⁴ พระองค์ให้ต้นหญ้างอกเพื่อฝูงสัตว์
    และให้มนุษย์ดูแลพืช
    เพื่อใช้เป็นอาหารจากแผ่นดินโลก
¹⁵ และให้เหล้าองุ่นเพื่อให้มนุษย์มีใจยินดี
    ให้น้ำมันเพื่อให้ใบหน้าแจ่มใส
    และให้ข้าวเพื่อเป็นกำลังใจแก่มนุษย์
¹⁶ บรรดาต้นไม้ของพระผู้เป็นเจ้าได้น้ำรดอย่างชุ่มฉ่ำ
    คือต้นซีดาร์แห่งเลบานอน^[b]ที่พระองค์ได้ปลูกไว้
¹⁷ ซึ่งพวกนกก็สร้างรังของมันไว้ที่ใต้ร่มไม้
    นกกระสาอาศัยอยู่ที่ต้นสน
¹⁸ ภูเขาสูงเป็นที่สำหรับแพะป่า
    โขดหินเป็นที่พักพิงของตัวแบดเจอร์

¹⁹ พระองค์สร้างดวงจันทร์ไว้สำหรับกำหนดเวลาของเดือน
    ดวงอาทิตย์รู้เวลาตกของมัน
²⁰ พระองค์ให้ความมืดเกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นเวลากลางคืน
    ให้สัตว์ป่าคืบคลานออกมา
²¹ สิงโตหนุ่มคำรามหาเหยื่อของมัน
    แสวงหาอาหารจากพระเจ้า
²² เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น
    พวกมันก็กลับไปนอนในที่ของมัน
²³ มนุษย์ออกไปทำงาน
    ออกแรงทำงานกระทั่งเย็น

²⁴ โอ พระผู้เป็นเจ้า งานของพระองค์มากมายอย่างยิ่ง
    พระองค์สร้างสิ่งทั้งปวงด้วยพระปัญญา
    แผ่นดินโลกเต็มไปด้วยสิ่งที่พระองค์สร้าง
²⁵ โน่นก็ทะเล ทั้งกว้างและใหญ่
    มีสิ่งต่างๆ แหวกว่ายอยู่นับไม่ถ้วนคือ
    สิ่งมีชีวิตทั้งเล็กและใหญ่
²⁶ เรือแล่นอยู่ที่นั่น
    และตัวเหราที่พระองค์สร้างก็แหวกว่ายอยู่ในนั้น

²⁷ สิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับพระองค์
    เพื่อให้อาหารมันตามกาลเวลา
²⁸ พระองค์ให้อาหาร
    ต่างก็เก็บกินกันไป
พระองค์ยื่นมือออก
    พวกมันก็ได้รับสิ่งดีๆ อย่างอุดมสมบูรณ์
²⁹ เมื่อพระองค์เมินหน้าไปจากพวกมัน
    มันก็ตกใจ
เวลาพระองค์เอาลมหายใจของพวกมันไป
    มันก็ตายและกลับไปเป็นดิน
³⁰ เมื่อพระองค์ระบายลมหายใจของพระองค์ออก
    พวกมันก็ถูกสร้างขึ้น
    พระองค์ทำให้พื้นแผ่นดินกลับดีขึ้นใหม่

³¹ ขอพระบารมีของพระผู้เป็นเจ้าดำรงอยู่ตลอดกาล
    ขอพระผู้เป็นเจ้ายินดีในสิ่งที่พระองค์สร้าง
³² พระองค์เพียงมองดูแผ่นดินโลก มันก็สะท้านไหว
    พระองค์จับต้องภูเขา มันก็พ่นควัน
³³ ข้าพเจ้าจะร้องเพลงถวายแด่พระผู้เป็นเจ้าไปชั่วชีวิต
    ข้าพเจ้าจะร้องเพลงสรรเสริญถวายแด่พระเจ้าของข้าพเจ้าตราบที่มีชีวิตอยู่
³⁴ ขอให้การใคร่ครวญของข้าพเจ้าเป็นที่พอใจของพระองค์
    เพราะข้าพเจ้ายินดีในพระผู้เป็นเจ้า
³⁵ ให้พวกคนบาปถูกกำจัดไปเสียจากแผ่นดินโลก
    และอย่าให้มีพวกคนชั่วอีกเลย

โอ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย สรรเสริญพระผู้เป็นเจ้าเถิด

สรรเสริญพระผู้เป็นเจ้า