11 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเกลียดตาชั่งไม่เที่ยง
แต่พอพระทัยเครื่องชั่งที่เที่ยงตรง

เมื่อความเย่อหยิ่งมา ความอัปยศก็ตามมา
ส่วนปัญญามากับความถ่อมสุภาพ

ความสัตย์สุจริตนำทางให้คนเที่ยงธรรม
ส่วนความปลิ้นปล้อนทำให้คนไม่ซื่อสัตย์พลิกคว่ำ

ทรัพย์สมบัติช่วยอะไรไม่ได้ในวันแห่งพระพิโรธ
แต่ความชอบธรรมช่วยกอบกู้ให้พ้นจากความตาย

ความชอบธรรมของคนดีไร้ที่ติรักษาทางของเขาให้ตรง
ส่วนคนชั่วจะล้มลงโดยความชั่วร้ายของตน

ความชอบธรรมของคนเที่ยงตรงช่วยกอบกู้เขา
ส่วนคนไม่ซื่อสัตย์ติดกับเพราะความปรารถนาชั่วของตน

เมื่อคนชั่วตายไป ความหวังของเขาก็พังพินาศ
ทุกสิ่งที่เขาคาดหวังว่าจะได้จากอำนาจของตนก็สูญเปล่า[a]

คนชอบธรรมได้รับการช่วยเหลือให้พ้นจากความทุกข์ร้อน
แต่ความทุกข์นั้นจะตกอยู่กับคนชั่วแทน

ปากของคนกลับกลอกทำลายเพื่อนบ้าน
ส่วนคนชอบธรรมหนีพ้นโดยอาศัยความรู้

10 เมื่อคนชอบธรรมเจริญรุ่งเรือง บ้านเมืองก็ปีติยินดี
เมื่อคนชั่วย่อยยับ ก็มีเสียงโห่ร้องยินดี

11 โดยพรของคนเที่ยงธรรม บ้านเมืองก็เป็นที่ยกย่อง
แต่โดยปากของคนชั่ว บ้านเมืองก็พินาศย่อยยับ

12 คนไร้สามัญสำนึกก็เหยียดหยามเพื่อนบ้าน
ส่วนคนที่มีความเข้าใจย่อมสงบปากสงบคำ

13 คำซุบซิบนินทาแพร่งพรายความลับ
ส่วนคนที่ไว้วางใจได้ก็รักษาความลับไว้

14 ถ้าขาดการชี้นำ ประเทศชาติก็ล่มจม
แต่มีที่ปรึกษาหลายคนก็ปลอดภัย

15 ผู้ที่ค้ำประกันให้คนแปลกหน้าจะเดือดร้อนแน่นอน
แต่ผู้ที่ไม่ยอมจับมือวางมัดจำก็ปลอดภัย

16 หญิงผู้มีใจกรุณาย่อมได้รับความนับถือ
ส่วนชายใจร้ายย่อมได้แต่เงินเท่านั้น

17 ผู้ที่มีใจเมตตากรุณาก็นำประโยชน์สุขมาให้ตนเอง
ส่วนผู้ที่โหดร้ายทำลายตัวเอง

18 คนชั่วได้ค่าจ้างจอมปลอม
แต่ผู้ที่หว่านความชอบธรรมได้เก็บเกี่ยวบำเหน็จอย่างแน่นอน

19 มั่นใจได้ว่าคนชอบธรรมจะได้รับชีวิต
ส่วนผู้ติดตามความชั่วก็ไปสู่ความตาย

20 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชิงชังคนที่คดในข้องอในกระดูก
แต่ทรงชื่นชมคนที่วิถีทางของเขาไร้ที่ติ

21 จงมั่นใจเถิดว่า คนชั่วร้ายจะไม่ลอยนวลพ้นโทษ
แต่บรรดาคนชอบธรรมจะได้รับการปลดปล่อย

22 สาวสวยที่ไม่รู้จักคิด
ก็เหมือนห่วงทองคำคล้องอยู่ที่จมูกหมู

23 ความปรารถนาของคนชอบธรรมบรรลุแต่ผลดี
แต่ความหวังของคนชั่วจบลงที่ความโกรธโทษทัณฑ์

24 บางคนยิ่งให้อย่างใจกว้างกลับยิ่งมีเพิ่มมากขึ้น
ส่วนบางคนยิ่งตระหนี่ถี่เหนียวกลับยิ่งขาดแคลน

25 คนใจกว้างจะเจริญรุ่งเรือง
ผู้ที่นำความชุ่มชื่นไปสู่คนอื่น ก็จะได้รับความชุ่มชื่น

26 ผู้คนสาปแช่งผู้ที่กักตุนข้าว
แต่อวยพรผู้ที่เต็มใจขายให้

27 พระเจ้าทรงโปรดปรานผู้ที่เสาะแสวงหาสิ่งดี
ส่วนความชั่วมาสู่ผู้แสวงหามัน

28 คนที่วางใจในทรัพย์สมบัติจะล้มคว่ำลง
ส่วนคนชอบธรรมจะรุ่งเรืองเหมือนต้นไม้ที่เจริญงอกงาม

29 ผู้ที่ทำให้ครอบครัวทุกข์ร้อน จะไม่เหลืออะไรเลย
และคนโง่จะตกเป็นทาสของคนจิตใจฉลาด

30 ผลของคนชอบธรรมเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
และคนฉลาดนำผู้อื่นมาถึงชีวิต

31 ถ้าคนชอบธรรมยังได้รับผลของการกระทำในโลกนี้
คนอธรรมและคนบาปจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด!

Footnotes

  1. 11:7 หรือความหวังที่ฝากไว้กับสิ่งที่ไม่จีรังก็ตายไปพร้อมกับมัน / คำสัญญาที่ได้จากอำนาจของสิ่งที่ไม่จีรังก็สูญเปล่า

11 ตาชั่งไม่เที่ยงเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
    แต่การชั่งน้ำหนักที่เที่ยงตรงเป็นที่น่าพอใจต่อพระองค์
เมื่อเกิดการเย่อหยิ่งจองหอง การลบหลู่ก็ตามมา
    แต่สติปัญญาอยู่กับบรรดาผู้ถ่อมตน
สัจจะของผู้มีความชอบธรรมจะนำทางพวกเขา
    แต่การบิดเบือนของผู้ไม่ซื่อตรงจะทำลายเขา
ความมั่งมีไร้ประโยชน์ในวันแห่งการลงโทษ
    แต่ความชอบธรรมช่วยให้พ้นจากความตาย
ความชอบธรรมของผู้ถือสัจจะทำให้หนทางของเขาราบเรียบ
    แต่คนชั่วร้ายจะล้มลง เพราะความชั่วร้ายของเขา
ความชอบธรรมของผู้มีความชอบธรรมช่วยเขาให้รอดพ้น
    แต่ความโลภของผู้ไม่ซื่อตรงทำให้เขาถูกจับได้
เมื่อคนชั่วร้ายตาย ความหวังของเขาก็สิ้นไป
    และความหวังในพละกำลังก็สิ้นไป
ผู้มีความชอบธรรมรอดพ้นจากความทุกข์ยาก
    โดยคนชั่วร้ายจะได้รับทุกข์นั้นแทน
คนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าทำลายคนรอบข้างด้วยปาก
    และบรรดาผู้มีความชอบธรรมย่อมอยู่รอดได้ด้วยความรู้
10 เมื่อเรื่องเป็นไปด้วยดีกับบรรดาผู้มีความชอบธรรม ชาวเมืองก็เปรมปรีดิ์
    และเมื่อพวกคนชั่วร้ายสิ้นไป ก็ย่อมมีการแซ่ซ้องยินดี
11 ชาวเมืองได้รับการยกย่องโดยพรของผู้มีความชอบธรรม
    แต่ก็พังทลายลงด้วยปากของผู้ชั่วร้าย
12 คนที่ดูหมิ่นเพื่อนบ้านของตนเป็นผู้ไร้ความคิดอ่าน
    แต่คนที่มีความหยั่งรู้จะเงียบไว้
13 คนที่เที่ยวนินทาว่าร้าย เป็นผู้เปิดโปงความลับ
    แต่คนที่ไว้ใจได้จะเป็นผู้เก็บความลับ
14 ที่ใดที่ไม่มีการชี้แนะ ประเทศชาติก็ล้มลง
    แต่ในที่ซึ่งมีผู้ปรึกษามาก ก็จะปลอดภัย
15 คนที่ให้หลักประกันแก่คนแปลกหน้าจะได้รับความทุกข์ร้อนอย่างแน่นอน
    แต่คนที่เกลียดการให้หลักประกันก็ปลอดภัย
16 หญิงจิตใจงามย่อมได้รับการยกย่อง
    และคนเหี้ยมโหดได้รับความมั่งมี
17 คนที่มีเมตตาได้ผลประโยชน์จากสิ่งที่ตนทำ
    ส่วนคนโหดร้ายจะได้รับโทษจากสิ่งที่ตนทำ
18 คนชั่วร้ายได้รับค่าจ้างที่ผิดไปจากความจริง
    แต่คนที่หว่านความชอบธรรมได้รับรางวัลอันแท้จริง
19 คนที่มั่นคงในความชอบธรรมจะได้รับชีวิต
    แต่คนที่มุ่งมั่นในความเลวร้ายจะได้รับความตาย
20 คนใจคดเป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
    แต่บรรดาผู้ไร้ข้อตำหนิเป็นที่ชื่นชมของพระองค์
21 คนชั่วร้ายจะถูกลงโทษอย่างแน่นอน
    แต่บรรดาผู้สืบเชื้อสายของผู้มีความชอบธรรมจะรอดพ้น
22 ห่วงทองคล้องจมูกหมูเป็นเช่นไร
    หญิงงามที่ไร้ปฏิภาณก็เป็นเช่นนั้น
23 ความปรารถนาของบรรดาผู้มีความชอบธรรมก่อให้เกิดแต่สิ่งดีงาม
    ความคาดหมายที่คนชั่วร้ายได้รับคือการลงโทษ
24 คนแจกจ่ายมากเก็บเกี่ยวได้มากยิ่งขึ้น
    ส่วนคนยับยั้งสิ่งที่ควร จะมีแต่ความขาดแคลน
25 คนใจกว้างมีอย่างอุดมสมบูรณ์
    และคนที่รดน้ำก็จะได้รับน้ำสำหรับตนเอง
26 ผู้คนจะสาปแช่งคนที่กักตุนเมล็ดข้าว
    แต่พระพรจะอยู่กับคนที่จำหน่ายออกไป
27 คนที่ตั้งใจทำความดีย่อมแสวงหาความโปรดปราน
    แต่ความเลวร้ายจะมาถึงคนที่แสวงหาความเลวทราม
28 คนที่วางใจในความมั่งมีจะล้มลง
    แต่คนที่มีความชอบธรรมจะเจริญดั่งใบไม้ที่เขียวชอุ่ม
29 คนที่นำความลำบากสู่ครัวเรือนของตนจะครอบครองได้ก็เพียงลม
    และคนโง่ย่อมตกเป็นทาสของคนมีสติปัญญา
30 ผลที่ผู้มีความชอบธรรมได้รับคือต้นไม้แห่งชีวิต
    แต่การกระทำนอกกฎทำลายชีวิต
31 ถ้าผู้มีความชอบธรรมได้รับผลตอบแทนบนแผ่นดินโลก
    แล้วคนชั่วร้ายกับคนบาปก็จะได้รับอย่างแน่นอนเช่นกัน[a]