สุภาษิต 17

New Thai Version

17 เศษขนมปังแห้งกับความสงบเงียบ
    ก็ยังดีกว่าบ้านที่มีงานเลี้ยงมากมายซึ่งมีแต่การทะเลาะวิวาทกัน
² ผู้รับใช้ที่ชาญฉลาดจะเป็นผู้ควบคุมลูกเจ้านายที่ประพฤติตัวอย่างน่าอับอาย
    และจะได้รับส่วนแบ่งจากมรดกร่วมกับลูกๆ
³ เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาหลอมสำหรับทองคำ
    แต่พระผู้เป็นเจ้าทดสอบที่จิตใจ
⁴ คนชั่วเอาใจใส่กับคำพูดเลวๆ
    คนพูดปดฟังลิ้นที่นำความพินาศ
⁵ คนที่ล้อเลียนผู้ยากไร้ก็ดูหมิ่นองค์ผู้สร้างของเขา
    คนที่ยินดีกับความวิบัติจะถูกลงโทษ
⁶ หลานๆ ที่เกิดจากบุตรเป็นดุจมงกุฎของผู้สูงอายุ
    และความภูมิใจของลูกๆ ก็คือบิดาของเขา
⁷ คำพูดที่ดีงามไม่เหมาะกับคนโง่
    ปากที่พูดโกหกยิ่งไม่เหมาะสำหรับคนมีเกียรติ
⁸ สินบนเป็นดั่งแก้ววิเศษในสายตาของผู้ให้
    ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็สำเร็จ
⁹ ผู้ที่ให้อภัยการกระทำผิดเป็นผู้แสวงหาความรัก
    แต่ผู้ที่ย้ำเรื่องเดิมซ้ำซากก็เป็นผู้แยกเพื่อนรักให้จากกัน
¹⁰ การตักเตือนว่ากล่าวครั้งเดียวฝังลึกในคนที่มีความหยั่งรู้
    มากกว่าการเฆี่ยนตีคนโง่เขลาหนึ่งร้อยครั้ง
¹¹ คนชั่วร้ายจะแสวงหาแต่ความเลว
    ดังนั้นคนเหี้ยมโหดจะถูกส่งมาเพื่อต่อต้านเขา
¹² ให้คนปะทะกับหมีแม่ลูกอ่อนที่ถูกขโมยลูก
    ก็ยังดีกว่าพบคนโง่พร้อมกับความโง่ของเขา
¹³ ความเลวร้ายจะไม่หายไปจากบ้าน
    ของคนที่ตอบสนองความดีด้วยความชั่ว
¹⁴ การเริ่มทะเลาะวิวาทเปรียบเสมือนการปล่อยให้น้ำในเขื่อนไหลทะลักออกมา
    ดังนั้น จงหยุดการโต้แย้งก่อนที่จะเกิดการทะเลาะวิวาท
¹⁵ การช่วยคนที่มีความผิดให้พ้นข้อหา และกล่าวโทษผู้มีความชอบธรรม
    สองสิ่งนี้เป็นที่น่ารังเกียจต่อพระผู้เป็นเจ้า
¹⁶ คนโง่จะมีเงินไว้ซื้อสติปัญญาเพื่อจุดประสงค์อะไร
    ในเมื่อเขาขาดความคิด
¹⁷ เพื่อนมีความรักให้เสมอ
    และพี่น้องเกิดมาเพื่อช่วยกันในยามคับขัน
¹⁸ คนที่ขาดความยั้งคิดให้คำสาบาน
    และรับประกันเพื่อนบ้านของเขา
¹⁹ คนที่รักการกระทำผิดจะรักการทะเลาะวิวาท
    คนที่สร้างประตูของตนให้สูงขึ้นนับว่าแสวงหาความพินาศ
²⁰ ผู้มีใจลวงหลอกจะไม่มีความสำเร็จในชีวิต
    และลิ้นบิดเบือนก็ตกอยู่ในความวิบัติ
²¹ บุตรที่โง่เขลาเป็นที่เศร้าใจของบิดา
    และบิดาของคนโง่หามีความยินดีไม่
²² ใจที่เปี่ยมด้วยความยินดีเป็นเสมือนยารักษาที่ดี
    แต่วิญญาณอันบอบช้ำทำให้รู้สึกเหี่ยวแห้งถึงกระดูก
²³ คนชั่วร้ายแอบรับสินบน
    เพื่อบิดเบือนวิถีทางแห่งความเที่ยงธรรม
²⁴ สติปัญญาอยู่ไม่ไกลจากสายตาของผู้หยั่งรู้
    แต่ตาของคนโง่อยู่ที่สุดขอบโลก
²⁵ บุตรที่โง่เขลาเป็นความทุกข์โศกของบิดา
    และเป็นความขมขื่นของนางผู้ให้กำเนิดแก่เขา
²⁶ การลงโทษผู้มีความชอบธรรม
    หรือเฆี่ยนตีผู้นำที่มีสัจจะเป็นการกระทำที่ไม่ดี
²⁷ ผู้ที่ยับยั้งคำพูดของตนได้เป็นผู้มีความรู้
    และผู้รู้จักควบคุมตัวเองเป็นผู้หยั่งรู้
²⁸ แม้แต่คนโง่เวลานิ่งเงียบ คนก็ยังคิดว่าเขามีสติปัญญา
    และเวลาเขาปิดปากก็จะดูเหมือนเป็นคนฉลาด