สุภาษิต 27

New Thai Version

27 อย่าโอ้อวดถึงเรื่องของวันพรุ่งนี้
    เพราะเจ้าไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
² ปล่อยให้ผู้อื่นเป็นผู้เยินยอเจ้าเถิด อย่าให้มาจากปากของเจ้าเอง
    แต่ให้มาจากคนที่เจ้าไม่รู้จัก แทนที่จะมาจากริมฝีปากของเจ้าเอง
³ ก้อนหินหนัก ทรายก็มีน้ำหนัก
    แต่การก่อกวนของคนโง่หนักเสียยิ่งกว่าสองสิ่งนี้
⁴ ความโกรธนั้นโหดเหี้ยม ความฉุนเฉียวก็เหลือทน
    แต่ใครจะต้านฤทธิ์ของความริษยาได้
⁵ การว่ากล่าวตักเตือนที่ทำอย่างเปิดเผยนั้น
    ดีกว่าความรักที่ถูกซ่อนเอาไว้
⁶ บาดแผลจากเพื่อนยังพอไว้ใจได้
    แต่จูบของศัตรูนั้นหลอกลวง
⁷ คนที่อิ่มหนำแล้วแม้น้ำผึ้งเขาก็ยังรังเกียจ
    แต่สำหรับคนหิวโหยแม้สิ่งที่มีรสขมก็ยังรู้สึกว่ามีรสหวาน
⁸ คนที่พลัดพรากจากบ้านเกิดของตน
    เป็นเสมือนนกที่พลัดพรากจากรังของมัน
⁹ น้ำมันและน้ำหอมนำความชื่นใจมาให้
    และคำแนะนำที่ดีจากเพื่อนก็ทำให้ใจยินดี
¹⁰ อย่าละทิ้งเพื่อนของเจ้าหรือเพื่อนของพ่อเจ้า
    และอย่าไปหาพี่น้องของเจ้าในยามที่เจ้าทุกข์ยาก
เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เจ้า
    ดีกว่าพี่น้องที่อยู่ห่างไกล
¹¹ ลูกเอ๋ย จงเป็นคนมีสติปัญญาและทำให้เราชื่นใจเถิด
    เราจะได้มีคำตอบให้กับคนที่ติเตียนเรา
¹² คนฉลาดรอบคอบเห็นภัยอันตรายก็จะหลบซ่อนตัว
    แต่คนเขลาก้าวต่อไปแล้วเผชิญกับความทุกข์
¹³ จงยึดเสื้อผ้าของคนที่ไว้ใจคนแปลกหน้าเอาไว้เถิด
    และจงทำสัญญาเป็นหลักประกันถ้าเขาไว้ใจคนที่เขาไม่รู้จัก
¹⁴ ถ้าใครอวยพรเพื่อนของตนด้วยเสียงอันดังในเวลาเช้าตรู่
    ก็ถือว่าเป็นการสาปแช่ง
¹⁵ ฝนตกพรำๆ ตลอดทั้งวัน
    เป็นเสมือนภรรยาช่างทะเลาะเบาะแว้ง
¹⁶ จะยับยั้งหล่อนไว้ก็เหมือนยับยั้งลมไม่ให้พัด
    หรือเหมือนกำน้ำมันไว้ในมือขวา
¹⁷ เอาเหล็กลับเหล็กยังทำได้
    ชายคนหนึ่งก็จะขัดเกลาชายอีกคนได้ด้วยเช่นกัน
¹⁸ ผู้ใดดูแลต้นมะเดื่อ ผู้นั้นจะได้กินผลของมัน
    และผู้ที่เฝ้าดูนายของตนจะได้รับเกียรติ
¹⁹ เงาในน้ำสะท้อนให้เห็นใบหน้าเช่นไร
    ใจมนุษย์ก็สะท้อนถึงตัวตนของเขาเช่นนั้น
²⁰ แดนคนตายและความวิบัติไม่มีวันพึงพอใจ
    และสายตามนุษย์ก็ไม่มีความพึงพอใจเช่นกัน
²¹ เบ้าหลอมมีไว้สำหรับเงิน และเตาหลอมสำหรับทองคำ
    ส่วนมนุษย์ถูกวัดได้จากคำยกย่องที่เขาได้รับ
²² แม้เจ้าจะเอาเมล็ดพืช
    โขลกปนกับคนโง่ในครกแล้ว
    ความโง่ของเขาก็ไม่อาจหลุดจากตัวเขาได้