³ “โปรดให้คำแนะนำ
    ให้ความเป็นธรรม
ขอท่านเป็นร่มเงาดั่งยามราตรี
    ขณะที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงในยามเที่ยงวัน
เป็นที่พักพิงของบรรดาผู้ถูกขับไล่
    โปรดอย่าหักหลังผู้ลี้ภัย
⁴ ปล่อยให้ผู้ถูกขับไล่ของโมอับ
    ร่วมทางไปกับท่าน
และเป็นที่พักพิงให้พวกเขา
    พ้นจากผู้สังหาร”
เมื่อไม่มีผู้บีบบังคับอีกต่อไปแล้ว
    และความพินาศยุติลง
    และผู้ที่เหยียบย่ำสิ้นสูญไปจากแผ่นดินแล้ว
⁵ บัลลังก์ก็จะได้รับการสถาปนาด้วยความรักอันมั่นคง
    และจะนั่งในความภักดี
    ในกระโจมของดาวิด
ซึ่งเป็นผู้ตัดสินความและแสวงหาความเป็นธรรม
    และพร้อมจะปฏิบัติด้วยความชอบธรรม

⁶ พวกเราเคยได้ยินถึงความภูมิใจของโมอับคือ
    เขาภูมิใจเพียงใด
ความยโส ความภูมิใจ และการสบประมาทของเขา
    การคุยโวโอ้อวดของเขานั้นไม่เป็นความจริง
⁷ ฉะนั้น ให้โมอับร้องไห้ฟูมฟายเพื่อโมอับเอง
    ให้ทุกคนร้องไห้ฟูมฟาย
คร่ำครวญถึงขนมลูกเกด
    ของเมืองคีร์หะเรเซทเป็นที่สุด

⁸ เพราะไร่นาของเมืองเฮชโบน
    และเถาองุ่นของเมืองสิบมาห์แล้งนัก
บรรดาผู้ปกครองของบรรดาประชาชาติ
    ได้หักโค่นกิ่งซึ่งเคยยื่นไปจนถึงเมืองยาเซอร์
    และแผ่ออกไปถึงถิ่นทุรกันดาร
หน่อของมันแตกออกไปยังที่ต่างแดน
    และผ่านข้ามทะเลไป
⁹ “ฉะนั้น เราร้องไห้ด้วยการร้องของยาเซอร์
    เพื่อเถาองุ่นของสิบมาห์
โอ เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์เอ๋ย
    น้ำตาของเราทำให้เจ้าเปียกชุ่ม
เพราะผลไม้หน้าร้อนและการเก็บเกี่ยวข้าวของเจ้า
    การโห่ร้องก็ได้หยุดลงแล้ว
¹⁰ ความยินดีและร่าเริงใจถูกพรากไปพร้อมกับไร่นาที่เคยอุดมสมบูรณ์
และไม่มีเสียงเพลงบรรเลงในสวนองุ่น
    ไม่มีเสียงไชโยโห่ร้อง
ไม่มีคนย่ำองุ่นที่เครื่องสกัดเหล้าองุ่น
    เราได้ทำให้เสียงร้องตะโกนยุติลง
¹¹ ฉะนั้น ส่วนลึกในใจของเราร้องคร่ำครวญให้โมอับเหมือนพิณเล็ก
    และส่วนลึกสุดของเราก็กระทำเช่นเดียวกันต่อคีร์หะเรเซท
¹² เมื่อโมอับจะมาปรากฏตัว
    เมื่อเขาเหนื่อยล้าที่สถานบูชาบนภูเขาสูง
เมื่อเขามายังพระตำหนักเพื่ออธิษฐาน
    เขาก็จะทำไม่ได้”