³ “บัดนี้ โอ ผู้อยู่อาศัยในเยรูซาเล็ม
    และคนของยูดาห์เอ๋ย
จงตัดสินระหว่างเรากับสวนองุ่นของเรา
⁴ ยังขาดอะไรหรือที่เรายังไม่ได้ทำ
    เพื่อสวนองุ่นของเรา
เมื่อเราหวังว่าจะมีองุ่นผลงาม
    ทำไมจึงได้ผลองุ่นป่า
⁵ เราจะบอกพวกเจ้าว่า
    บัดนี้เราจะทำอะไรกับสวนองุ่นของเรา
เราจะถอนพุ่มไม้ที่ปลูกเป็นแถว
    แทนรั้ว แล้วโยนให้สัตว์กิน
เราจะพังกำแพงลง
    และมันจะถูกเหยียบย่ำ
⁶ เราจะทำให้สวนเป็นที่รกร้าง
    จะไม่มีการลิดกิ่งหรือพรวนดิน
พุ่มไม้หนามและต้นหนามจะงอกโตขึ้น
    เราจะสั่งเมฆไม่ให้โปรยฝนลงในสวน”

⁷ เพราะสวนองุ่นของพระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา
    คือพงศ์พันธุ์อิสราเอล
และคนของยูดาห์
    คือต้นองุ่นที่น่าชื่นชมของพระองค์
พระองค์มองหาความเป็นธรรม
    แต่ดูเถิด กลับมีการนองเลือด
มองหาความชอบธรรม
    แต่ดูเถิด กลับมีแต่การร้องทุกข์

¹¹ วิบัติจงเกิดแก่บรรดาผู้ที่ตื่นแต่เช้าตรู่
    เพื่อหาสุราดื่ม
เป็นคนที่อยู่จนดึกดื่น
    และถูกฤทธิ์เหล้าเผา
¹² ในงานฉลองของพวกเขา มีทั้งพิณเล็กและพิณสิบสาย
    รำมะนา ปี่ และเหล้าองุ่น
แต่พวกเขาไม่สนใจในผลงานจากฝีมือของพระผู้เป็นเจ้า
    หรือพิจารณาสรรพสิ่งที่พระองค์สร้าง

¹³ ฉะนั้น ประชาชนของข้าพเจ้าจึงถูกเนรเทศไป
    เพราะขาดความรู้
บรรดาผู้สูงศักดิ์หิวโหยจนตายไป
    และผู้คนจำนวนมากแห้งตายไปเพราะความกระหาย
¹⁴ ฉะนั้น แดนคนตายจึงพร้อมจะกลืนกิน
    และอ้าปากกว้างเกินขนาดของมัน
ความเรืองรองของเยรูซาเล็มและฝูงชนจำนวนมาก
    พร้อมกับเสียงเฮฮาและรื่นเริงจะพากันลงไปในนั้น
¹⁵ ฉะนั้น มนุษย์จึงถูกทำให้ถ่อมลง
    และแต่ละคนถูกทำให้ตกต่ำลง
    สายตาที่หยิ่งยโสของมนุษย์จะถูกทำให้ลดลง
¹⁶ แต่พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาได้รับการยกย่องในความเป็นธรรมของพระองค์
    และพระเจ้าผู้บริสุทธิ์แสดงให้เห็นว่า พระองค์บริสุทธิ์ในความชอบธรรมของพระองค์
¹⁷ และบรรดาลูกแกะเล็มหญ้าราวกับเป็นทุ่งหญ้าของมันเอง
    ผู้เลี้ยงแกะเร่ร่อนก็จะกินอยู่ในที่ดินรกร้างของผู้มั่งมี

¹⁸ วิบัติแก่บรรดาผู้ที่ดึงความชั่วด้วยสายแห่งความเท็จ
    ผู้ที่ดึงบาปราวกับใช้เชือกลากเกวียนไป
¹⁹ คือผู้ที่พูดว่า “ให้พระองค์รีบเถิด
    ให้พระองค์ทำงานเร็วขึ้นเถิด
    เพื่อพวกเราจะได้เห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ให้แผนการขององค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอลเกิดขึ้นในไม่ช้า
    ขอให้เกิดขึ้นเถิดเพื่อพวกเราจะได้รู้เสียที”
²⁰ วิบัติแก่บรรดาผู้ที่เรียกความชั่วว่าความดี
    และเรียกความดีว่าความชั่ว
ผู้ที่คิดว่าความสว่างเป็นความมืด
    และคิดว่าความมืดเป็นความสว่าง
ผู้ที่คิดว่าความขมนั้นคือความหวาน
    และความหวานนั้นคือความขม
²¹ วิบัติแก่บรรดาผู้ที่เฉลียวฉลาดในสายตาของตนเอง
    และชาญฉลาดในสายตาของตน
²² วิบัติแก่บรรดาผู้เก่งกาจในการดื่มเหล้าองุ่น
    และชายที่แกล้วกล้าในการผสมสุรา
²³ ผู้ที่ช่วยคนมีความผิดให้พ้นข้อหาด้วยการรับสินบน
    และฉกชิงเอาสิทธิของคนไร้ความผิดไป

²⁴ ฉะนั้น ตราบที่เปลวไฟเผาไหม้ฟาง
    และตราบที่หญ้าแห้งยุบลงในเปลวไฟเช่นไร
รากของพวกเขาก็จะเน่าเปื่อย
    และกลีบดอกปลิวขึ้นดั่งผงฝุ่นเช่นนั้น
เพราะพวกเขาได้ปฏิเสธกฎบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา
    และดูหมิ่นเหยียดหยามคำกล่าวขององค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอล
²⁵ ฉะนั้น ความกริ้วของพระผู้เป็นเจ้าจึงพลุ่งขึ้นต่อชนชาติของพระองค์
    และพระองค์ยื่นมือของพระองค์ออกเพื่อลงโทษ และพวกเขาก็สิ้นชีวิต
และเทือกเขาสั่นสะเทือน
    และศพของพวกเขาเป็นเหมือนขยะกลางถนน
ถึงขนาดนั้นแล้ว พระองค์ก็ยังไม่หายกริ้วกับเรื่องเหล่านี้
    และมือของพระองค์จึงยังเหยียดออกไป

²⁶ พระองค์จะยกธงชัยให้บรรดาประชาชาติที่อยู่ห่างไกล
    และส่งเสียงผิวปากเรียกเขาเหล่านั้นมาจากสุดมุมโลก
และดูเถิด พวกเขารีบมาอย่างรวดเร็วที่สุด
²⁷ ไม่มีสักคนในพวกเขาอ่อนกำลัง ไม่มีใครล้มลุกคลุกคลาน
    ไม่มีใครนอนหลับหรือเผลอหลับไป
เข็มขัดคาดเอวจะไม่หลวม
    เชือกผูกรองเท้าจะไม่ขาด
²⁸ ลูกธนูของพวกเขาคมกริบ
    คันธนูก็โก่งเตรียมไว้
กีบม้าของพวกเขาเหมือนหินเหล็กไฟ
    และล้อรถศึกของพวกเขาก็เหมือนพายุหมุน
²⁹ เสียงของพวกเขาเหมือนเสียงสิงโตคำราม
    พวกเขาคำรามเหมือนสิงโตหนุ่ม
อีกทั้งขู่และตะครุบเหยื่อได้
    พวกเขาคาบเหยื่อไปโดยไม่มีแม้แต่ผู้เดียวที่จะช่วยให้รอดได้
³⁰ ในวันนั้นพวกเขาจะร้องคำราม
    เหมือนเสียงทะเลครืนครั่น
และถ้าใครมองดูแผ่นดิน
    ดูเถิด จะมีแต่ความมืดและความทุกข์
    และก้อนเมฆก็บังแสงจนมืดมิด