เยเรมีย์ 51

New Thai Version

⁶ จงหนีไปจากบาบิโลน
    ให้แต่ละคนช่วยตัวเองให้รอด
อย่ายอมตายเพราะการลงโทษที่แผ่นดินนั้นได้รับ
    เพราะนี่เป็นเวลาของการแก้แค้นของพระผู้เป็นเจ้า
    เป็นการสนองตอบต่อสิ่งที่พวกเขาได้กระทำ
⁷ บาบิโลนเป็นเสมือนถ้วยทองในมือของพระผู้เป็นเจ้า
    ที่ทำให้ทั่วทั้งโลกเมามาย
บรรดาประชาชาติดื่มเหล้าองุ่นของเมืองนั้น
    บรรดาประชาชาติจึงได้บ้าคลั่ง
⁸ บาบิโลนจึงได้ล้มและแตกเป็นเสี่ยงๆ ในทันใด
    ร้องรำพันให้กับบาบิโลนเถิด
เอายาทาแผลไปให้เพื่อแก้ความเจ็บปวด
    อาจจะช่วยเขาให้หายก็ได้
⁹ พวกเราอยากจะช่วยบาบิโลนให้หายขาด
    แต่ก็รักษาไม่หาย
ปล่อยทิ้งเขาไป และเราไปกันเถิด
    แต่ละคนไปยังบ้านเกิดของตน
เพราะโทษของการตัดสินสำหรับเขาได้ขึ้นไปถึงฟ้าสวรรค์
    และได้ลอยขึ้นสูงเทียมฟ้า
¹⁰ พระผู้เป็นเจ้าได้พิสูจน์ว่าพวกเราไม่ผิด
    มาเถิด เรามาประกาศในศิโยนถึงสิ่ง
    ที่พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรากระทำ

¹¹ ลับลูกธนูให้คม
    และยกโล่พร้อมรบ

¹⁵ พระองค์เป็นผู้สร้างแผ่นดินโลกด้วยอานุภาพของพระองค์
    ผู้สร้างโลกด้วยสติปัญญาของพระองค์
และแผ่ฟ้าสวรรค์ออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
¹⁶ เมื่อพระองค์ส่งเสียง ก็มีเสียงคำรามในฟ้าสวรรค์
    และพระองค์สร้างเมฆให้ลอยขึ้นจากสุดมุมโลก
พระองค์สร้างให้มีสายฟ้าแลบเมื่อมีฝน
    และให้มีลมโบกจากแหล่งเก็บลม
¹⁷ มนุษย์ทุกคนเบาปัญญาและไร้ความรู้
    ช่างตีเหล็กทุกคนจะอับอายก็เพราะรูปเคารพของเขา
เพราะรูปที่เขาหล่อขึ้นนั้นจอมปลอม
    และไม่มีลมหายใจ
¹⁸ รูปเหล่านั้นไร้ค่าและเป็นที่ดูแคลน
    และจะถูกทำลายเมื่อถึงเวลาพิพากษาโทษ
¹⁹ องค์ผู้ที่ยาโคบนมัสการไม่เป็นเหมือนสิ่งเหล่านี้
    เพราะพระองค์เป็นผู้สร้างสรรพสิ่ง
และอิสราเอลเป็นเผ่าพันธุ์ของผู้สืบมรดกของพระองค์
    พระองค์มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธา

²⁰ “บาบิโลนเอ๋ย เจ้าเป็นเสมือนค้อนของเรา
    เป็นอาวุธสงคราม
เราใช้เจ้าให้ทำลายบรรดาประชาชาติจนแตกหักเป็นเสี่ยงๆ
    และให้เจ้าทำลายอาณาจักรทั้งหลาย
²¹ เราใช้เจ้าให้ทำลายม้าและคนขี่จนพินาศ
    เราใช้เจ้าให้ทำลายรถศึกและคนขับจนพินาศ
²² เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้ชายและผู้หญิง
    เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้สูงวัยและคนวัยรุ่น
    เราใช้เจ้าให้ทำลายคนหนุ่มสาว
²³ เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้เลี้ยงดูฝูงแกะและฝูงสัตว์
    เราใช้เจ้าให้ทำลายชาวนาและสัตว์ใช้งาน
    เราใช้เจ้าให้ทำลายผู้ปกครองและผู้บัญชาการทั้งหลาย

²⁷ “จงให้สัญญาณบนแผ่นดินโลก
    เป่าแตรงอนท่ามกลางบรรดาประชาชาติ
จงเตรียมบรรดาประชาชาติให้โจมตีบาบิโลน
    บอกอาณาจักรของอารารัต มินนี และอัชเคนัสให้โจมตีเมืองนั้น
มอบหมายผู้บังคับกองพันให้โจมตีเมือง
    ส่งม้าขึ้นมาให้มากมายราวกับฝูงตั๊กแตน
²⁸ จงเตรียมบรรดาประชาชาติให้โจมตีบาบิโลน
    บรรดากษัตริย์ของชาวมีเดีย
พร้อมด้วยบรรดาผู้ว่าราชการและผู้นำของกษัตริย์
    และทุกดินแดนที่เขาปกครอง
²⁹ แผ่นดินสั่นสะเทือนและบิดด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
    เพราะพระผู้เป็นเจ้ายังประสงค์
ที่จะทำให้บาบิโลนเป็นแผ่นดินรกร้าง
    ปราศจากผู้อยู่อาศัย
³⁰ บรรดานักรบของบาบิโลนได้หยุดต่อสู้
    พวกเขาอยู่ในป้อมปราการที่คุ้มกันไว้อย่างแข็งแกร่ง
พวกเขาท้อแท้
    และกลายเป็นคนอ่อนแอเหมือนผู้หญิง
ที่อยู่ของพวกเขาลุกไหม้
    ดาลประตูหักพัง
³¹ ผู้นำสาสน์คนแล้วคนเล่า
    และผู้ส่งข่าวคนแล้วคนเล่า
ต่างก็วิ่งไปบอกกษัตริย์แห่งบาบิโลนว่า
    เมืองของเขาถูกยึดโดยรอบ
³² ที่ข้ามธารน้ำถูกยึดหมด
    ที่ลุ่มถูกไฟไหม้
    และบรรดาทหารตื่นตระหนก”

³⁴ เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้กลืนกินเราแล้ว
    ท่านเหยียบขยี้เรา
ท่านได้ทำให้เราเป็นเหมือนภาชนะที่ไม่ได้บรรจุสิ่งใด
    ท่านกลืนเราเหมือนยักษ์มาร
ท้องของท่านเต็มด้วยของอร่อยที่เป็นของเรา
    แล้วท่านก็คายเราออก
³⁵ ให้ผู้อยู่อาศัยของศิโยนพูดว่า
    “ขอให้ความรุนแรงที่พวกเราและพี่น้องร่วมชาติของเราถูกกระทำจงเกิดขึ้นกับบาบิโลนเถิด”
ให้เยรูซาเล็มพูดว่า
    “บรรดาผู้อยู่อาศัยของเคลเดียต้องรับผิดชอบกับการตายของเรา”

³⁸ พวกเขาจะคำรามด้วยกันเหมือนสิงโตคำราม
    พวกเขาจะทำเสียงขู่เหมือนลูกสิงโต
³⁹ ขณะที่พวกเขาหิวกระหาย
    เราจะเตรียมงานเลี้ยงให้แก่พวกเขา
ทำให้เขาเมาและสนุกสนาน
    แล้วก็หลับสนิทจนไม่ตื่นขึ้นอีก”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
⁴⁰ “เราจะนำพวกเขาลงไป
    อย่างลูกแกะที่จะถูกประหาร
    อย่างแกะและแพะตัวผู้

⁴¹ บาบิโลนถูกยึด
    เมืองอันเป็นที่กล่าวยกย่องของทั่วทั้งโลกถูกยึด
บาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว
    ในท่ามกลางบรรดาประชาชาติอะไรเช่นนี้
⁴² น้ำทะเลจะเอ่อขึ้นท่วมบาบิโลน
    นางจะถูกท่วมจนมิดด้วยคลื่นที่ซัดครืนครั่น
⁴³ เมืองต่างๆ ของบาบิโลนได้กลายเป็นที่น่าหวาดกลัว
    เป็นแผ่นดินอันแห้งแล้งและเป็นทะเลทราย
เป็นแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่
    และแผ่นดินที่ไม่มีใครเดินทางผ่าน
⁴⁴ เราจะลงโทษเทพเจ้าเบลในบาบิโลน
    และเอาสิ่งที่เขากลืนแล้วออกจากปาก
บรรดาประชาชาติจะไม่หลั่งไหลไปหาเขาอีก
    กำแพงเมืองของบาบิโลนถล่มลงแล้ว

⁴⁵ ชนชาติของเราเอ๋ย จงออกไปจากบาบิโลน
    ทุกคนจงช่วยตัวเองให้รอด
    จากความกริ้วอันร้อนแรงของพระผู้เป็นเจ้า
⁴⁶ อย่าท้อแท้ใจหรือหวาดหวั่น
    กับเรื่องราวที่ได้ยินในแผ่นดิน
เมื่อได้ยินข่าวปีแล้วปีเล่า
    และความรุนแรงเกิดขึ้นในแผ่นดิน
    ผู้ปกครองแผ่นดินต่อสู้กันเอง

⁴⁷ ฉะนั้น ดูเถิด จะถึงเวลาที่เราจะ
    ลงโทษพวกรูปเคารพของบาบิโลน
ทั่วทั้งแผ่นดินจะได้รับความอับอาย
    และพวกที่ถูกฆ่าจะล้มตายท่ามกลางแผ่นดิน
⁴⁸ ครั้นแล้ว ฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
    และทุกสิ่งที่อยู่ในที่เหล่านั้น
จะร้องเพลงด้วยความยินดีเมื่อบาบิโลนถล่มลง
    เพราะบรรดาผู้ทำลายจะมาโจมตีพวกเขาจากทิศเหนือ”
    พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
⁴⁹ “เป็นเพราะอิสราเอลถูกฆ่าฟัน บาบิโลนจึงต้องถล่มลง
    เช่นเดียวกับที่บาบิโลนได้กระทำต่อคนทั่วทั้งโลก

⁵⁰ พวกเจ้าที่รอดจากความตายมาได้
    จงไปเถิด อย่ายืนนิ่งอยู่
แม้ว่าเจ้าจะอยู่ไกลจากบ้านเกิด แต่ก็จงระลึกถึงพระผู้เป็นเจ้า
    และนึกถึงเยรูซาเล็ม”
⁵¹ “พวกเราเผชิญกับความอับอาย
    เพราะพวกเราถูกดูหมิ่น
    พวกเราท่วมท้นด้วยความอัปยศ
เพราะชนต่างชาติได้เข้ามา
    ยังสถานที่บริสุทธิ์ในพระตำหนักของพระผู้เป็นเจ้า”

⁵⁴ “จงฟังเสียงร้องจากบาบิโลนว่า
    เสียงแห่งความวิบัติจากแผ่นดินของชาวเคลเดีย
⁵⁵ ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้ากำลังทำให้บาบิโลนพินาศ
    และพระองค์จะทำเสียงอันมีอานุภาพของบาบิโลนให้นิ่งเงียบ
เสียงคลื่นครืนครั่นดั่งกระแสน้ำแรงกล้า
    เสียงตะโกนของพวกเขาดังขึ้น
⁵⁶ ด้วยว่า ผู้ทำลายผู้หนึ่งได้เข้าโจมตีบาบิโลน
    บรรดานักรบของบาบิโลนก็ถูกจับตัวไป
    คันธนูของพวกเขาถูกหักเป็นชิ้นๆ
ด้วยว่า พระผู้เป็นเจ้าคือพระเจ้าแห่งการสนองตอบ
    พระองค์จะจ่ายกลับคืนอย่างแน่นอน
⁵⁷ เราจะทำให้บรรดาผู้นำ และผู้เรืองปัญญา
    ผู้ปกครอง ผู้บัญชาการ และนักรบของแผ่นดินนั้นเมา
พวกเขาจะหลับสนิทจนไม่ตื่นขึ้นอีก”
    กษัตริย์ผู้มีพระนามว่า พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาประกาศดังนั้น