Fang wie wada aun onns selfst to lowe? Oda mott wie Lowbreew ha aun junt, oda fonn junt, soo aus aundre?

Jie sent onns Breef, enn onnse Hoate jeschraewe, daut fonn aule Maun jekjant en jelaest woat;

en es jeoppenboat daut jie Christus sien Breef sent, dee derch onns en Deenst es, nich met Tint jeschraewe, oba met daen laewende Gott sien Jeist, uk nich opp steenane Tofle, oba opp menschliche Hoat Tofle.

Soon Tofetruehe ha wie derch Christus to Gott.

Nich daut wie faeijch sent ut onns selfst irjent waut fonn onns selfst to raeakjne, oba onnse faeaijchkjeit kjemt fonn Gott,

dee onns faeijch jemoakt haft aus Deena fa daut niehet Bunt to senne, nich enn Buakstowe, oba emm Jeist; dan Buakstowe moake Doot, oba dee Jeist jeft Laewe.

Nu oba, wan dee Deenst tom Doot, dee met Buakstowe daut enn Steena jeschraewe wea, enn Harlichkjeit wea, soo daut dee Kjinja Iesrael nich kunne Mooses sien Jesecht aunkjikje waeajen dee Harlichkjeit dee doch feschwunk,

woo fael meeha woat dee Deenst emm Jeist enn Harlichkjeit senne?

Dan wan dee Deenst to Fedaumnes Harlichkjeit brocht, woo fael rikja enn Harlichkjeit es dee Deenst de Jerachtichkjeit.

10 Dan werklich daut waut donn feharlicht wea, wea nich Harlichkjeit jaeajen dee fael jratre Harlichkjeit.

11 Dan wan daut waut feschwingt derch Harlichkjeit kjeem, woo fael meeha dee Harlichkjeit dee bliewe woat.

12 Sentamol wie soone Hopninj ha, sent wie seeha brow,

13 nich soo aus Mooses, dee sikj en Schleia fer sien Jesecht must hoole, daut dee Kjinja Iesrael nich kjikje sulle opp daut waut feschwunk.

14 Oba aea Senn wea hoat jemoakt. Dan bott daen fonndoagsche Dach blift daut Schleia fer an wan daut oolet Bunt jelaest woat; daut Schleia daut enn Christus wajch jenome woat.

15 Oba bott dis Dach, wan Mooses jelaest woat, licht daut Schleia opp aea Hoat;

16 oba wan aea Hoat sikj nom Herr bekjeat, dan es daut Schleia wajch jenome.

17 Nu de Herr es dee Jeist; en wuaemma daem Herr sien Jeist es, doa es Frieheit.

18 Oba wie aule seene met en opnet Jesecht daem Herr siene Harlichkjeit soo aus enn en Speajel, en sent doaderch je-endat fonn eene Harlichkjeit no noch eene Harlichkjeit, fonn daem Herr Jeist.