Dan wie weete daut wan onns irdischet Zelthus fenijcht woat, ha wie en Jebied fonn Gott, en eewjet Hus enne Himels daut nich met Henj jebut es.

En wie staene enn onns Lief, en wele jearen daut wie enn onns himlischet Hus kunne senne,

dan wie muchte werklich jekjleet woare, daut wie nich utjetrokke sulle jefunge woare.

Dan werkjlich, wie, dee wie enn dis Lief sent, staene en sent bedrekjt wiel wie wudde leewa aunjetroke senne aus utjetroke, soo daut daut stoawlijet mucht aewanome woare fonn daut Laewe.

Oba dee onns reed jemoakt haft fa daut selwje es Gott, dee onns uk daen Jeist aus Auntolinj jejaeft haft.

Aulsoo sent wie emma jetroost, dan wie weete daut soo lang aus wie enn dis Kjarpa sent, sent wie nich tus biem Herr;

dan wie laewe em Gloowe, nich em Seene.

Aulsoo sent wie jetroost en denkje daut wudd baeta senne, fonn onns Kjarpa wajch to senne, en biem Herr tus to senne.

Doaromm se wie bemeajcht am tom Jefaule to senne, auf wie hia Tus sent oda bie am Tus sent.

10 Dan wie motte aula fer Christus sien Rechtastool jeoppenboat woare, daut en jieda daut kjriehe kaun waut hee enn sien Kjarpa jedone haft, auf daut nu Goodet oda Schaljchtet es.

11 Wiel wie met daem Herr siene Forcht bekaunt sent, proow wie Mensche to aewaraede, en woare fer Gott jeoppenboat, en ekj hop wie sent uk enn jun Jewesse jeoppenboat worde.

12 Wie stale onns junt nich wada faea, oba jaewe junt ne Jelaeajenheit omm onns haulwe to puche, daut jie daut kjenne doone fa daen dee sikj nom aunseene puche, en nich nom Hoat.

13 Wan wie rosent sent, dan eset to Gott; sent wie enn onns rajchte Senn, dan esset fa junt.

14 Dan Christus siene Leew dwinjt onns, en raeakjne daut wiel eena fa aule Mensche jestorwe es, dan sent aula jestorwe;

15 en hee storf fa aulem, daut dee, dee laewe, nich meeha fa sikj selfst laewe sele, oba fa daem dee fa an jestorwe, en fom Dott oppjestone es.

16 Doaromm, fonn nu aun kjan wie kjeenem meeha nom Fleesch no; wan wie sogoa Christus nom Fleesch jekjant ha, kjan wie am nu nich meeha soo aus daut.

17 Aulsoo, es irjentwaea enn Christus, dan es hee ne niehe Kjreeatua; daut oole es fegone, daut es aules nie jeworde.

18 En aules es fonn Gott, dee enn Christus wea, en haft onns met sikj selfst feseent, en haft onns sien Feseenunkswuat jejaeft.

19 Daut es, daut Gott enn Christus wea, en dee Welt met sikj selfst feseend, en aeare Sind nich jaeajen an raeakjend, en jeef onns sien Wuat fonn dee Feseenunk.

20 Doraomm se wie nu Fetraeda enn Christus siene Staed; enn daem daut Gott derch onns femont. Wie prachre junt enn Christus siene Staed, lot junt met Gott feseene!

21 Hee haft daem, dee kjeene Sind kjand, fa onns to Sind jemoakt, daut wie enn am kunne Gott siene Jerajchtichkjeit ha.