Dzieje 11

Nowe Przymierze

Reakcja Żydów na nawrócenie się pogan

11 Apostołowie zaś oraz bracia rozrzuceni po Judei usłyszeli, że poganie również przyjęli Słowo Boga. ² Gdy więc Piotr przybył do Jerozolimy, ci, którzy byli z obrzezanych, zaczęli wysuwać przeciwko niemu zarzuty: ³ Gościłeś u ludzi nieobrzezanych — mówili — i zasiadałeś z nimi do stołu.

⁴ Wówczas Piotr zaczął im wyjaśniać wszystko po kolei: ⁵ Przebywałem w mieście Joppie. Tam podczas modlitwy, będąc w zachwyceniu, miałem widzenie. Oto jakiś przedmiot przypominający wielkie płótno, trzymany za cztery rogi, opuszczał się z nieba i zatrzymał tuż przy mnie. ⁶ A gdy przyjrzałem się mu uważnie, zobaczyłem żyjące na ziemi czworonogi, dzikie zwierzęta, płazy oraz ptaki. ⁷ Usłyszałem też głos, który tak zwracał się do mnie: Piotrze, wstań, zabijaj i jedz!

⁸ O tym nie może być mowy, Panie — odpowiedziałem. — Tego, co skalane i nieczyste, nigdy jeszcze nie miałem w ustach.

⁹ Wtedy znów odezwał się do mnie głos z nieba: Tego, co Bóg oczyścił, ty nie uważaj za skalane. ¹⁰ Powtórzyło się to trzykrotnie. Następnie wszystko powróciło do nieba.

¹¹ Po chwili tuż przed domem, w którym przebywałem, stanęli trzej mężczyźni, posłani do mnie z Cezarei. ¹² A Duch podpowiedział mi, że mam z nimi iść bez wahania. Wyruszyło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka. ¹³ Opowiedział nam on, jak zobaczył anioła, który stanął w jego domu i polecił mu: Poślij do Joppy i sprowadź stamtąd Szymona, którego nazywają Piotrem. ¹⁴ On skieruje do ciebie słowa, dzięki którym będziesz zbawiony ty i cały twój dom.

¹⁵ A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, podobnie jak na nas na początku. ¹⁶ Przypomniałem sobie wówczas wypowiedź Pana. Powiedział On: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym. ¹⁷ Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja jestem, abym mógł sprzeciwiać się Bogu?

¹⁸ Gdy to usłyszeli, uspokoili się i zaczęli chwalić Boga: Tak więc i poganom — mówili — Bóg sprawił opamiętanie, aby mogli otrzymać życie.

Powstanie Kościoła w Antiochii

¹⁹ Tymczasem ci, którzy się rozproszyli na skutek prześladowania, rozpętanego z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii. Poza Żydami nikomu jednak nie głosili Słowa. ²⁰ Za to niektórzy, pochodzący z Cypru i Cyreny, po przybyciu do Antiochii zaczęli rozmawiać również z Grekami i głosić im dobrą nowinę o Panu Jezusie. ²¹ Pan ich w tym wspomagał,^[a] bo rzeczywiście duża liczba osób, które uwierzyły, nawróciła się do Niego.

²² Wieść o nich dotarła do kościoła w Jerozolimie, tak że wysłali do Antiochii Barnabę. ²³ Ten, gdy przybył na miejsce i przekonał się, że Bóg okazał im łaskę, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem trzymali się Pana. ²⁴ Był on dobrym człowiekiem, pełnym Ducha Świętego i wiary. Spora też grupa ludzi została pozyskana dla Pana.

²⁵ Barnaba udał się również do Tarsu w poszukiwaniu Saula. ²⁶ Znalazł go tam, sprowadził do Antiochii i przez cały rok przebywali razem w kościele. W tym czasie objęli nauczaniem znaczną liczbę osób. To w Antiochii po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

²⁷ W tych zaś dniach przyszli do Antiochii prorocy z Jerozolimy. ²⁸ Jeden z nich, imieniem Hagabos, zapowiedział pod wpływem Ducha, że na całym świecie nastanie wielki głód. Nastał on też za Klaudiusza. ²⁹ Co do uczniów natomiast, tyle na ile każdego było stać, wszyscy postanowili wysłać pomoc braciom mieszkającym w Judei. ³⁰ Zgodnie z postanowieniem posłali ją^[b] starszym za pośrednictwem Barnaby i Saula.