Uzdrowienie w szabat

5 Potem obchodzono żydowskie święto i Jezus udał się do Jerozolimy. ² A w Jerozolimie, przy Bramie Owczej, jest sadzawka zwana po hebrajsku Betezda.^[a] Otacza ją pięć portyków. ³ W ich cieniu leżało mnóstwo chorych, niewidomych, ułomnych i sparaliżowanych, którzy czekali na poruszenie wody. ⁴ W stosownym bowiem czasie anioł Pana zstępował do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, niezależnie od tego, co mu dolegało.^{[b] 5} Był też wśród nich pewien człowiek, złożony chorobą od trzydziestu ośmiu lat. ⁶ Gdy Jezus go zobaczył i rozpoznał, że już długo niedomaga, zapytał: Czy chcesz być zdrowy?

⁷ Chory odpowiedział: Panie, nie mam człowieka, który by mnie tuż po poruszeniu wody wrzucił do sadzawki, a zanim ja sam dojdę, inny wchodzi przede mną.

⁸ Wówczas Jezus polecił: Wstań, zwiń zaraz swe posłanie i zacznij chodzić.

⁹ I chory natychmiast wyzdrowiał, złożył to, na czym leżał, i chodził. A właśnie tego dnia był szabat. ¹⁰ Żydzi nagabywali więc uzdrowionego: Jest szabat, nie wolno ci dźwigać posłania.

¹¹ Lecz on odpowiedział: Ten, który mi przywrócił zdrowie, polecił, bym je złożył i zaczął chodzić.

¹² Kim jest ten człowiek — spytali — który ci to polecił?

¹³ Lecz uzdrowiony nie wiedział, gdyż Jezus niepostrzeżenie oddalił się od zgromadzonego w tym miejscu tłumu.

¹⁴ Potem, gdy Jezus spotkał go w świątyni, powiedział: Oto wyzdrowiałeś; nie grzesz więcej, aby nie stało ci się coś gorszego. ¹⁵ Wtedy ten człowiek odszedł i powiadomił Żydów, że to Jezus przywrócił mu zdrowie.

Dzieła Ojca w dziełach Syna

¹⁶ I właśnie dlatego, że Jezus takie rzeczy czynił w szabat, Żydzi Go prześladowali. ¹⁷ Lecz On tak to uzasadnił: Mój Ojciec działa aż dotąd — i Ja działam. ¹⁸ Stąd Żydzi tym usilniej starali się Go zabić. Mieli Mu za złe, że nie tylko rozluźnia rygory szabatu, ale także nazywa Boga własnym Ojcem i tym samym stawia siebie na równi z Bogiem.

¹⁹ W odpowiedzi na te zarzuty Jezus stwierdził: Ręczę i zapewniam, Syn sam od siebie nie mógłby nic czynić, gdyby nie widział, że czyni to Ojciec. Cokolwiek bowiem On czyni, Syn czyni w ten sam sposób. ²⁰ Bo Ojciec miłuje Syna i pokazuje Mu wszystko, co sam czyni, i — dla wzbudzenia waszego podziwu — pokaże Mu dzieła jeszcze większe od tych. ²¹ Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak Syn ożywia tych, których chce. ²² Ojciec bowiem nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi, ²³ aby wszyscy czcili Syna tak, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał.

²⁴ Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.

²⁵ Ręczę i zapewniam: Zbliża się godzina, a właściwie nadeszła, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, którzy usłyszą, ożyją. ²⁶ Gdyż jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak sprawił, by i Syn miał życie sam w sobie. ²⁷ I powierzył Mu władzę sprawowania sądu, ponieważ jest On Synem Człowieczym. ²⁸ Nie dziwcie się temu. Nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą Jego głos. ²⁹ I wyjdą ci, którzy czynili dobro, aby powstać do życia; a ci, którzy postępowali podle, aby powstać na sąd. ³⁰ Ja sam z siebie nie mogę nic czynić. Sądzę według tego, co słyszę, a mój osąd jest sprawiedliwy. Zabiegam bowiem nie o spełnianie swojej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał.

Świadkowie Jezusa

³¹ Jeśli Ja świadczę o sobie, moje świadectwo nie jest wiarygodne. ³² Świadczy o Mnie jednak jeszcze ktoś inny i wiem, że świadectwo, które o Mnie składa, jest prawdziwe. ³³ Wy posłaliście do Jana i on złożył świadectwo prawdzie. ³⁴ Mnie nie chodzi o świadectwo człowieka, mówię o tym jednak, abyście wy byli zbawieni. ³⁵ Jan był lampą, która płonie i świeci, wy zaś przez pewien czas chętnie korzystaliście z jego światła. ³⁶ Ja jednak mam świadectwo większe niż to, które wystawił mi Jan. Otóż dzieła, które podejmuję, a których wykonanie zlecił mi Ojciec, one świadczą, że od Niego przychodzę. ³⁷ Także Ojciec, który Mnie posłał, złożył o Mnie świadectwo. Wy Jego głosu nigdy nie usłyszeliście ani Jego postaci nie zobaczyliście ³⁸ i nie ma w was miejsca dla Jego Słowa. Nic więc dziwnego, że nie wierzycie Temu, którego On posłał.

³⁹ Zagłębiacie się w Pisma, gdyż wam się zdaje, że macie w nich życie wieczne, a tymczasem one składają wyraźne świadectwo o Mnie. ⁴⁰ A jednak nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie.

⁴¹ Nie przyjmuję chwały od ludzi. ⁴² Przekonałem się jednak, że wy nie macie w sobie miłości Bożej. ⁴³ Ja przyszedłem w imieniu mego Ojca, a wy odmawiacie Mi przyjęcia. Przyjmiecie jednak innych, którzy przyjdą we własnym imieniu. ⁴⁴ Jak możecie uwierzyć wy, którzy u siebie nawzajem szukacie uznania, a nie zależy wam na uznaniu pochodzącym od samego Boga?

⁴⁵ Przestańcie sądzić, że to Ja będę was oskarżał przed Ojcem. Waszym oskarżycielem będzie Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję. ⁴⁶ Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i Mnie, gdyż on napisał o Mnie. ⁴⁷ Jeśli jednak jego pismom nie wierzycie, to jak możecie uwierzyć moim słowom?