“Kantahan ko ang Ginoo tungod kay nagmadinalag-on gid siya.
Gintagbong niya sa dagat ang mga kabayo kag ang mga nagasakay sini.
² Ang Ginoo amo ang nagahatag sa akon sang kusog,
kag siya ang akon ginakanta.
Siya ang nagluwas sa akon.
Siya ang akon Dios, kag pagadayawon ko siya.
Siya ang Dios sang akon amay,^[a] kag padunggan ko siya.
³ Ginoo ang iya ngalan, kag isa siya ka mangangaway.
⁴ Gintagbong niya sa dagat ang mga karwahe kag mga soldado sang hari sang Egipto.
Nagkalalumos sa Mapula nga Dagat ang mga pinakamaayo nga mga opisyal sang hari.
⁵ Nagkalalumos sila sa madalom nga tubig;
nagkalalugdang sila sa kadadalman pareho sa bato.
⁶ Puwerte gid ang imo gahom, O Ginoo;
paagi sini gindugmok mo ang mga kaaway.
⁷ Sa imo pagkagamhanan, ginlaglag mo ang mga nagakontra sa imo.
Ginpaagom mo sa ila ang imo kaakig nga amo ang naglaglag sa ila nga daw sa ginsunog sila nga dagami.
⁸ Sa isa mo lang ka paghuyop naghawa ang tubig.
Ang nagadaganas nga tubig naghawa kag nagtindog nga daw sa pader;
daw sa nagtig-a ang madalom nga dagat.
⁹ Nagsiling ang kaaway nga nagapabugal,
‘Lagson ko sila kag dakpon;
partidahon ko ang ila mga manggad kag paayawan ko ang akon kaugalingon sini.
Gabuton ko ang akon espada kag laglagon ko sila.’
¹⁰ Pero sa isa mo lang ka paghuyop nalumos sila sa dagat.
Naglugdang sila sa kadadalman pareho sa tingga.
¹¹ O Ginoo, sin-o bala nga dios ang makapareho sa imo?
Wala na sing pareho sa imo sa pagkabalaan kag pagkagamhanan.
Ikaw lang ang Dios nga nagahimo sang makatilingala nga mga butang!
¹² Paagi sa imo gahom^[b] ginlamon sang duta ang amon mga kaaway.

¹³ “Sa imo mapinadayunon nga gugma tuytuyan mo ang mga tawo nga imo ginluwas.
Sa imo nga kusog, tuytuyan mo sila sa imo balaan nga puluy-an.
¹⁴ Mabatian ini sang mga nasyon kag magakurog sila sa kahadlok.
Makulbaan gid ang mga Filistinhon.
¹⁵ Ang mga pangulo sang Edom kag Moab magakulurog sa kahadlok,
kag ang mga pangulo^[c] sang Canaan magakalalipong sa kahadlok.

¹⁶ “Huo, makulbaan gid sila.
Paagi sa imo puwerte nga gahom magapahimuyong sila pareho sa bato,
hasta makaagi ang imo katawhan nga imo ginluwas,^[d] O Ginoo.
¹⁷ Pagadal-on mo ang imo katawhan sa imo duta,
kag ipahamtang mo sila sa bukid nga imo ginapanag-iyahan—
ang lugar nga ginhimo mo nga imo puluy-an, O Ginoo,
ang templo nga ikaw mismo ang naghimo.
¹⁸ Magahari ka, O Ginoo, sa wala sing katapusan.”

“Kanta kamo sa Ginoo tungod kay nagmadinalag-on gid siya.
Gintagbong niya sa dagat ang mga kabayo kag ang mga nagasakay sini.”