4 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

² "A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

³ Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

⁴ fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

⁵ Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

⁶ Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

⁷ Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

⁸ Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

⁹ Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

¹⁰ Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

¹¹ Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

¹² Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

¹³ Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

¹⁴ më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

¹⁵ Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

¹⁶ Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

¹⁷ "A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

¹⁸ Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

¹⁹ aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

²⁰ Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

²¹ Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".