Psalme 107
Reimer 2001
Dee Psalme V
Dee 107 Psalm
1 Jäft däm Herr Gott Dank, dan Hee es Goot, dan sien Erboarme es duarhauft fa emma.
2 Lot däm Herr Gott siene Jerade soo saje; dän Hee jerat haft fonn däm Fient siene Henj;
3 un dän toop jesaumelt haft fonn dee Lenda, fomm Ooste un fomm Waste; fom Nuade un fomm Siede.
4 See waundade enne Wiltnis, enn en Wiltnis Wajch, see funge kjeena Städ wua see wone kunne;
5 hungrich un darschtich, äare Seel deed enn an feschmachte;
6 un see schrieeje no däm Herr Gott enn äa Älend; Hee rad an fonn äare Loag.
7 Un hee leid an enn dän rajchte Wajch; no ne Grootstaut wua see läwe kunne.
8 Lot dän däm Herr Gott danke fa sien Erboarme; un siene Wundasch to dee Menschen Säns.
9 Dan Hee deit dee darschtja Seel tofräd stale un felt dee hungrije Seel met Goots.
10 Soone dee em Diestra waundre un en dee Doodes Schaute, dee Jefangne sent enn Älend un Iesa –
11 Wiels see Gott siene Wead jäajenaun weare, un deede däm Aula Hejchsta sien Rot feachte,
12 Un Hee deed äa Hoat deemootje derch schwoare Oabeit; see stolpade un doa wea kjeen halpe,
13 Donn roopte see däm Herr Gott aun en äare Noot; Hee rad an ut äare Noot;
14 Hee brocht an rut fonn Dunkelheit un dän Doodes Schaute, un bruak äare Kjäde uteneen.
15 Lot dän däm Herr Gott Dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns.
16 Dan Hee haft dee Puate fonn Brons jebroake, un Hee schneet dee Iesa Stange en twei.
17 Eenje sent Noare jeworde derch äare Jäajenaun Wäaj, un Tualeide erfoare wäajen äare Sinde;
18 äare Seel deit aulet Äte hausse; un see kome dicht bie dee Doodes Puate;
19 dan schriehe see to däm Herr Gott enn äa Älend, un Hee deit an rade ut äare Noot;
20 Hee schekjt sien Wuat, un deit an heele; un Hee deit an rade fon aul äare Schluchte.
21 Lot an däm Herr Gott Dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns.
22 Un lot an dee Dankopfa opfre; un siene Woakje fetale met Freid.
23 Soone dee enn Schäp opp dän See foare driewe Jeschaft enn dee groote Wotasch; un seene dee Wundasch emm Deepet,
24 dee seene däm Herr Gott siene Woakje, un siene Wundasch enn daut Deepet.
25 Dan Hee deit räde un brinjt dee huage Wale fäa;
26 dee ne hecht gone bott dee Himmels, un gone rauf bott daut Deepet; äare Seel es feschmolte enn Beeset;
27 dee stolpre romm soo aus en Besopna, un aul äare Weisheit es oppjeschluckt;
28 dan schriehe see to däm Herr Gott enn äa Älend, un hee deit an rade ut äare Noot.
29 Hee deit dän Storm stelle soo daut dee Wale stell sent;
30 dan sent dee Froo wiels dee Stell sent, un Hee deed an no äa felangda Howe leide.
31 Lot an däm Herr Gott dank jäwe fa sien Erboarme, un siene Wundasch to dee Mensche Säns;
32 un Am eare enn dee Mensche Fesaumlunk; un Am preise enn dee Elteste äare Sette.
33 Hee deit Wiltnis moake fonn Riefasch, un Wota Kjwale to dreaje Ead;
34 un fruchtboaret Launt to ne soltje Wiltnis, wäajen dän äa Beeset dee doa benne wone.
35 Hee moakt en Wota Puddel ut dee Wiltnis, un ut dreajet Launt moakt Hee Wota Kjwale;
36 Un Hee moakt dee Hungrije doa wone, daut see doa ne Woninj moake fa sikj selfst.
37 Un dee seihe dee Flekja Launt doa enn, un plaunte Wiengoades, un moake Frucht Arnt.
38 Hee deit an uk Säajne, soo saut dee sikj seeha femeare, un Hee erlaubd nich daut daut Fee weinje es;
39 Oba dee woare weinja un jedeemooticht derch bedrekje, Ojjlekj un Trua;
40 Hee jitt Feachtunk opp Ferschte, un moakt dän enne Wiltnis rom waundre; doa es kjeen Stich.
41 Oba Hee deit dee Oame nehecht häwe fonn äa Älend, un bestädicht dee Famieljes soo aus ne Häad.
42 Dee Opprajchta saul seene un sikj freihe; un aul daut Beeset deit daut Mul too hoole.
43 Wäaemma Weis es, lot am dise Dinje beoobachte, see selle däm Herr Gott sien Erboarme festone.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer