Psalme 137

Reimer 2001

Dee 137 Psalm

¹ Wie sade onns dol bie dee Riefasch enn Babyloon; un wie hielde uk aus wie aun Zion dochte.

² Wie honje onnse Jittoare opp dee Wiedebeem enne Med.

³ Dan doa deede dee, dee onns jefanje neeme, onns froage no dee Wead fonn en Leet, un dee onns plindre säde met Spos, Sinjt en Leet fonn Zion to onns.

⁴ Woo sel wie däm Herr Gott sien Leet sinje enn en framdet Launt?

⁵ Wan ekj die fejät, O Jerusalem, dan lot miene rajchte Haunt fejäte;

⁶ Lot miene Tunj aun mien Mul Bän faust senne, wan ekj die nijch behoole doo- wan ekj Jerusalem nijch fäa brinj bowa mien Kopp fonn miene Freid.

⁷ O Herr Gott, behool dee Eedom Säns enn dän Jerusalem Dach; dee säde, Moak daut kol, soogoa bott dee Gruntloag.

⁸ O Babylon Dochta, O dee fenijcht es! Jesäajent es dee, dee to die trigj tolt aus Loon fa waut du to onns jedone hast.

⁹ Jesäajent es dee, dee diene Kjliene nemt un dän jäajen dee Steene schmatat!