Dee 147 Psalm

Preis däm Herr Gott; dan daut es goot Preis to sinje to onns Gott; wiels Preis es fejneajcht un aunjenäm.

Dee Herr Gott deit Jerusalem oppbuhe; Hee saumelt dee rutjedrengde fonn Iesrael toop.

Hee heelt dän dee en jebroaknet Hoat habe, en binjt äare Sorj opp.

Hee bestemmt daut Numma fonn dee Stearns; Hee nant dee aule bie Nome.

Onns Herr es Groot un foll groote Macht; doa es kjeene Jrens to sien Festentnis.

Dee Herr Gott deit dee Bedrekjte äare Laust leijchta moake; Hee schmitt dee Beese dol no de Ead.

Sinjt to däm Herr Gott met Danksagunk, sinjt Preise to Gott opp ne Jittoa,

Dee de Himmels bedakjt met Wolkje; dee Räajen reed moakt fa dee Ead, dee daut Grauss wausse moakt.

Hee jeft dee Tiare äa Äte, to dee junje Krauge dee schriehe.

10 Hee haft kjeen Fejneaje enn en Piat siene Macht; un kjeen Fejneaje enn en Maun siene Been.

11 Dee Herr Gott haft Fejneaje enn dän dee Am ferjchte; soone dee enn sien Erboarme hope.

12 Preis däm Herr Gott, O Jerusalem; preist jun Gott, O Zion.

13 Dan Hee haft dee Stange fonn june Puate stoakj jemoakt; Hee haft diene Säns enn die jesäajent.

14 Hee moakt Fräd enn diene Jrense, Hee moakt die tofräd met daut Fattet fomm Weit.

15 Hee schekjt sien Aunkommendeare rut opp dee Ead; siene Wead ranne pienijch.

16 Hee jeft Schnee soo aus Woll; Hee festreit dän witta Frost soo aus Ausch.

17 Hee schmitt sien Ies rut soo aus Kjreemle; wäa kaun bestone fer siene Kold?

18 Hee schekjt sien Wuat rut un deit dee schmelte; Hee moakt sien Wint to blose, un dee Wotasch rane.

19 Hee jeft sien Wuat to Joakopp; siene Fäaschrefte un siene Jerejchte to Iesrael.

20 Hee haft nijch soo jedone to irjent ne Nazion; un dee ha siene Jerejchte nijch jewist. Preist däm Herr Gott.