Sprejchwead 14
Reimer 2001
14 Ne Weise Fru but äa Hus, oba dee Noa ritt daut dol met äare eajne Henj.
2 Wäa enn siene Opprajchtijchkjeit wankt, ferjcht däm Herr Gott; oba dee fekjeat es enn sien Wajch deit Am feachte.
3 En Noa haft ne Stang fonn Stolltheit enn sien Mul; oba en Weisa siene Leppe woare am bewoare.
4 Dee Kjreb es ladijch wua kjeen Osse sent; oba fäl Jeträajd kjemt derjch däm Oss siene Krauft.
5 En trua Zeij woat nijch leaje; oba en faulscha Zeij deit Läajes odme.
6 En Spetta seakjt Weisheit oba finkjt daut nijch; doch Weisheit kjemt haustijch to dän dee unjascheede kjenne.
7 Felot en noarischa Maun, sest woascht du nijch dee Weisheit Leppe seene.
8 Dee Weise äare Weisheit es äa Wajch to festone; oba dee Noare äare Noarheit es Lest.
9 Noare spotte äwe Schult; oba mank dee Jerajchte es Gonst.
10 Daut Hoat weet daut Bettanis fonn siene Seel; un en Framda nemt nijch deel aun siene Freid.
11 Dee Gottloose äa Hus saul dol jeschmäte woare; oba dee Opprajchte äa Zelt es jesäajent.
12 Doa es en Wajch dee schient rajcht to senne to en Mensch; oba daut Enj doafonn es dee Doodes Wajch.
13 Daut Hoat es truarich soogoa emm Lache; un daut Enj fonn dee Freid es Schwoarheit.
14 Soone dee emm Hoat trigjaun jeit saul met siene eajne Wäaj jefelt senne; oba en gooda Mensch met sikj selfst.
15 Dee Eefeltja jleeft aules; oba dee Weisa jeft Oobacht opp siene Wäaj.
16 Dee Weisa deit ferjchte un jeit wajch fonn Beeset; oba dee Noa jeit febie un es brow.
17 Wäa schwind doll woat deit noarisch haundle; un en Maun met beese Jedanke woat jehausst.
18 Dee Eefeltje oawe Noarheit; oba dee Weise woare met Wissenschoft jekroont.
19 Dee Beese beaje sikj dol fer dee Goode; jo, dee Gottloose bie dee Jerajchte äare Puate.
20 Dee Oame woat jehausst soogoa fonn sien eajna Noba; oba dee Rikje ha fäl Frind.
21 Wäa sien Noba feacht deit sindje; oba wäa erboarment es to dee Oame, O woo froo es dee!
22 Gone dee nijch opp en Erwajch dee Beeset denkje? Oba Erboarme un Woarheit woat met soone senne dee aun Goots denkje.
23 Doa es Fedeenst enn aule Oabeit; oba daut Leppe räde brinjt blooss Oamoot.
24 Dee Weise äare Kroon es daut Rikjdom fonn äare Weisheit; oba dee Noare äare Noarheit es Dommheit.
25 En woara Zeij deit Seele rade; oba en lestja Zeij rät Läajes.
26 Doa es strenja Troost enn däm Herr Gott siene Forjcht; un siene Säns sele ne Festäakj Städ habe.
27 Däm Herr Gott siene Forjcht es ne Läweskjwal, wajch to dreihe fonn dee Doodes Schlenj.
28 Däm Kjeenijch siene Harlijchkjeit es enn ne groote Menj Mensche; oba däm Ferscht sien Fenijchte es wan doa mau weinijch Mensche sent.
29 En Mensch dee langsom es to Oaja haft groote Festentnis; oba wäa haustijch oajalijch woat deit Dommheit fäa brinje.
30 En jesundet Hoat es daut Fleesch sien Läwe; oba Neit es dee Knoakes äa fefule.
31 Wäa dee Oame bedrekjt, deit sien Erschaufa fluche; oba wäa Am eare deit, es dee Bederftje erboarment.
32 Dee Gottloosa woat rut jeschmäte enn siene Gottloosijchkjeit; oba dee Jerajchte haft Hopninj enn sien Doot.
33 Weisheit deit ruehe enn dee Ennsejchtje äa Hoat; un enne Med fonn Noare es daut to weete.
34 Jerjachtijchkjeit deit ne Nazion opphäwe; oba Sind es ne Schaund to irjent en Folkj.
35 En Deena dee fäasejchijch haundelt woat däm Kjeenijch sien Gonst erfoaren; oba sien Oaja es opp däm dee Schaund brinjt.
Copyright © 2001 by Elmer Reimer